گوشین؛ جنگل یک متری شگفت‌انگیز که همچنان زنده است

به گزارش پارسینه، هنر باستانی بونسای شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما پرورش یک درخت کوچک به این شکل نیازمند سال‌ها مراقبت، توجه و ثبات است. در این میان، بونسای "گوشین" به عنوان یکی از مشهورترین و برجسته‌ترین آثار بونسای جهان شناخته می‌شود. این اثر فوق‌العاده که توسط هنرمند ژاپنی-آمریکایی، جان ناکا، ساخته شده، از بیش از ۷۰ سال پیش آغاز شد. ناکا در ابتدا درخت ارس بالغی را قطع کرده و آن را در گلدانی کاشت. پس از گذشت دو دهه، او این درخت را با ۱۰ درخت دیگر احاطه کرد، هرکدام به یاد یکی از نوه‌هایش. نام این جنگل مینیاتوری را "گوشین" گذاشت که در زبان ژاپنی به معنای "محافظ روح" است.

امروزه، این بونسای در موزه ملی بونسای در باغ گیاه‌شناسی ملی واشنگتن دی‌سی به نمایش گذاشته شده و به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار بونسای جهان شناخته می‌شود. جان ناکا، که در سال ۲۰۰۴ در سن ۸۹ سالگی درگذشت، دهه‌ها زمان خود را صرف آموزش نحوه مراقبت از این اثر هنری و انتقال دیدگاه‌های خود به متصدیان موزه کرد تا این هنر در بهترین شرایط حفظ شود.

"گوشین" ویژگی‌های خاصی دارد که آن را از دیگر بونسای‌ها متمایز می‌کند. یکی از مهم‌ترین این ویژگی‌ها، نِباری (ریشه‌های قابل مشاهده) است که بخش قابل توجهی از زیبایی آن را تشکیل می‌دهد. همچنین، شاخه‌ها و تنه‌های بدون پوست که جین و شاری نام دارند، نمایانگر مراحل طبیعی رشد درخت هستند.

هنر بونسای به‌ویژه به خاطر دقت و ظرافتی که در پرورش درختان کوچک ایجاد می‌کند، شهرت دارد. این هنر، که از شیوه چینی "پنجینگ" الهام گرفته شده است، به مرور زمان تکامل یافته و تمرکز آن بر حفظ و شکل‌دهی درختان کوچک با تکنیک‌هایی خاص است که درختان را شبیه به درختان بزرگ و قدیمی می‌کند.

جان ناکا بونسای را «هنر زنده» می‌دانست. او در طول سال‌ها به ترویج این هنر و آموزش آن به دیگران پرداخت و آثارش همچنان الهام‌بخش هنرمندان و علاقه‌مندان به این هنر است. "گوشین" نه تنها یک بونسای است، بلکه به یک نماد از هنر، صبر و پایبندی به میراث فرهنگی تبدیل شده است.

جیمز، متصدی موزه، درباره نگرش ناکا به این هنر گفته است: «او هر سال به موزه می‌آمد و به متصدیان کمک می‌کرد تا گوشین را به بهترین شکل حفظ کنند. ما سعی می‌کنیم آن را به روش خود ناکا ادامه دهیم.»