نشانه‌های خطرناک گریه نکردن نوزاد

به گزارش پارسینه به نقل از ایسکانیوز، گریه یکی از نخستین روش‌های ارتباطی نوزادان با دنیای اطراف است و به والدین نشان می‌ دهد که نوزادشان نیازمند توجه یا کمک است؛ اما چه می ‌شود اگر نوزاد شما به طور غیر معمول گریه نکند؟ آیا این نشانه ‌ای از سلامتی و آرامش نوزاد است یا دلایلی پنهان و نگران‌کننده‌ای در پس این آرامش ظاهری وجود دارد؟ در این قسمت به بررسی دلایل ممکن برای گریه نکردن نوزاد و مواردی که باید نگرانی ایجاد کنند، پرداخته شده است.

طبیعت نوزاد

شخصیت و البته طبیعت نوزادان متفاوت است و برخی از آن‌ها به طور طبیعی آرام ‌تر و کم ‌صدا هستند. این دسته از نوزادان ممکن است کمتر گریه کنند و به محیط اطراف شان با نشانه‌های غیر کلامی مانند لبخند، نگاه و حرکات دست و پا واکنش نشان دهند. چنین رفتاری می‌تواند به دلیل خلق و خو، سطح آرامش و حتی ژنتیک نوزاد باشد.

نوزادان نارس با وزن کم

چنین نوزادانی ممکن است به دلایل فیزیولوژیکی و ضعف عمومی بدن، کمتر گریه کنند؛ از طرفی به دلیل سیستم عصبی نارس و قدرت عضلانی کمتر، ممکن است توانایی کافی برای ابراز نیازها و ناراحتی‌های خود از طریق گریه نداشته باشند.

سلامت نوزاد

نوزادی که به خوبی تغذیه شده، به اندازه کافی استراحت کرده و در محیطی آرام و بدون استرس قرار دارد، ممکن است کمتر نیاز به گریه کردن داشته باشد. این نشان‌دهنده این است که نوزاد در شرایط خوبی قرار دارد و نیازهای اولیه ‌اش به درستی برآورده شده ‌اند.

خواب عمیق

نوزادان در مراحل مختلف خواب، از جمله خواب عمیق ممکن است به طور طبیعی کمتر گریه کنند و کمتر هم به تحریکات محیطی واکنش نشان دهند. در این مرحله به آرامش کامل می ‌رسند و بدنشان در حال استراحت و تجدید قوا است.

سیریِ نوزاد

نوزادی که به موقع و به اندازه کافی شیر خورده و به خوبی تغذیه شده است، آرام و راحت می ‌شود و نیازی به ابراز گرسنگی یا نارضایتی از طریق گریه نخواهد داشت.

مشکلات شنوایی

نوزادانی که با اختلالات شنوایی مواجه هستند، ممکن است قادر نباشند به صداها و تحریکات صوتی محیط واکنش نشان دهند. این نوزادان به دلیل عدم تشخیص صداهای اطراف، ممکن است کمتر گریه کنند و به جای آن، نشانه‌های دیگری از نارضایتی یا نیازهای شان نشان دهند.

مصرف برخی داروها

برخی از داروها ممکن است تأثیر آرام ‌بخشی بر روی نوزاد داشته و باعث کاهش واکنش‌های او به تحریکات محیطی شوند. این داروها ممکن است توسط مادر در دوران بارداری یا شیردهی مصرف شده و از طریق جفت یا شیر مادر به نوزاد منتقل شوند.

بیماری ها و مشکلات در بدن

کودکانی که با مشکلاتی مانند نارسایی قلبی، مشکلات گوارشی یا عفونت‌های شدید مواجه هستند، ممکن است به دلیل ضعف کلی بدن و ناتوانی در ابراز نارضایتی کمتر گریه کنند. این نوزادان نیازمند مراقبت‌های ویژه و توجه پزشکی بیشتر هستند تا مشکلات آن‌ها به موقع تشخیص داده و درمان شود.

مشکلات عصبی یا عضلانی

نوزادانی که دچار این نوع مشکلات هستند، ممکن است به دلیل نارسایی در سیستم عصبی یا ضعف عضلانی، توانایی کافی برای ابراز نیازها و ناراحتی‌های خود از طریق گریه نداشته باشند. این نوزادان ممکن است نشانه‌های دیگری مانند ضعف در حرکت، ناتوانی در مکیدن یا تغذیه به خوبی و تغییرات در تنفس داشته باشند.

اختلالات حسی

نوزادانی که مشکلات حسی دارند، به احتمال بسیار زیاد به دلیل ناتوانی در پردازش و واکنش به تحریکات محیطی، کمتر گریه کنند. این نوزادان ممکن است به صورت غیر عادی به صدا، نور یا لمس واکنش نشان دهند و نشانه‌هایی مانند بی ‌تفاوتی یا کاهش واکنش به محیط اطراف را بروز دهند.